met vader en moeder op avontuur

(dankje Paula voor je inspirerende tekst-met-kopjes-idee!)

jaja, eindelijk weer nieuws uit de woeste woestijn!
hoe gaat het met jullie?
Hier gaat 't goed! nog steeds in Marokko ja, ik snap zelf ook niet waarom. Eigenlijk was ik er wel een beetje klaar mee, maar toen hoorde ik dat m'n ouders dit land hadden uitverkoren als vakantieland dus moest ik wel blijven om ze hier rond te leiden natuurlijk!

we hebben twee weken lang gerelaxed aan het strand, in de stadjes, in de bergen en in de oase. Vooral de oase was erg gaaf: de laatste drie dagen hebben we ineen superluxe hotelletje gezeten dat helemaal in Marokkaanse stijl was, met kleden aan de wanden en op de vloeren (je moest slofjes aandoen), hang:ligbanken in ruimtes die bstonden uit een labyrinth van kleine doorloopkamertjes, een hoop kleine dakterrasjes waarvan we konden kiezen waar we wilden eten, een fontein in het midden en een gratis hammam. Enhet personeel dat ons behandelde alsof we de koninklijke familiewaren!

De omgeving van Ouarzazateis zo mooi; de ruige rotsen en bergen, de valleien, de woestijn en de oase met enorm veel palmbomen. Veel films zijn hier in de omgeving opgenomen, zoals The Gladiator en The Mummy.

In een gehuurde auto crosten we overal heen, wat heerlijk!

Het was super om terug te gaan naar deMarokkaanse mensen die mij eerder zo gastvrij hadden ontvangen;door hen aan mijnouders voor te stellen kon ik ook iets terug doen. Men vindt het een hele eer dat wij helemaal naar hen dorpje gekomen waren en we kregen de hele dag door te eten. Ma en ik kregen mooie henna-voetjes! voor meer foto's klik op de volgende link (met dank aanPaulina Helena Maria Hogeboom-Melse):
http://www.mijnalbum.nl/Uitnodiging=I7CVXT8H

wateroverlast in de woestijn

Daarna kwam ik 3 mede-alleen-reizigers tegen met wie ik anderhalve week ben opgetrokken: de Engelse Anthony, de Duitse Chris en de Australische Quinn (van Chinese oorsprong); Zie de foto's. We zijn de woestijn ingetrokken bij Zagora, een ander woestijngedeelte danwaar ik eerder al geweest was.

Na een daglange busreis konden we niet verder; de rivier was overstroomd.. Ga je eens een keer naar de woestijn, kan je er niet komen wegens overstroming!! Hoe ironisch!

In 24uur was er zoveel regen gevallen dat de straten onder water stonden. Iedereen was uitgelopen om de rivier te zien die ver buiten zijn oevers was getreden. Het was één groot modderfeest!

Met een 4x4 en een gids hotsten we een dag later dan toch over de steenvlakte en daarnadoor de zandduinen. De chauffeur reed stoicijns door terwijl onze hoofden tegen het autodak aanbonkten. Chris kotste een zandkom vol.De wilde kamelen keken ons bevreemd aan. Als weer een paar zouden vangen konden we in 52 dagen in Timboektoe zijn, aldus onze gids.

Onze gids nam ons ook mee naar zijn dorpje waar alle kinderen naar ons toegestroomd kwamen. 'bonjour madame!' Zolief ennieuwsgierig! Glunderend liet een paar van hen de metaalwerkplaats zien waar sommige kinderen werkten; een donkere kamer in een kleihuis waarvan je constant bang bent dat het dak instort alsiemand op de bovenverdieping loopt.

In de manenschijn liepen we het hele eind terug naar Zagora, door de palmerie. Dan waan je je echt in Afrika!

besmettelijke ziektes tussen de palmbomen

Het klikte heel erg met ons vieren en we hadden een geweldige tijd, moeilijk om uit te leggen!

Maar tof om weer eens een tijdje met backpackers op te trekken, dat had ik hier in Marokko nog niet gedaan.

We hebben bergwandelingen gemaakt in de Dadesvallei, waar de roze rotsen ons omringden terwijl we langs de rivier liepen.Er worden gewassen verbouwd met kleine kleidijkjes waar je overheen kan lopen. Tussen het hoge gras zagen we Berbervrouwenmet hun gekleurde doeken om zich heen geslagen, sommigen een enorme zak met takken op de rug. Ze zwaaien en glimlachen verlegen naar ons en wij lopen naar ze toe en hurken naast hen neer. Met mijn gebroken Arabisch begrijpen we elkaar redelijk; ook voor hen is het niet de moedertaal. We krijgen groene vijgenom op te kauwen en al snel trekkenze ongegeneerd aan onze haren en kleren om te zien wat we allemaalanders hebben dan zij.

Ik bedenkme dat ik bij terugkomst meteenmijn handen wil wassen want één meisje heeft wel een heel lelijke wond op haar lip. Herpes? Een ander meisje heeft ontstoken ogen.

Lachend leiden ze ons terug door de vallei en laten ons dan achter bij ons hotelletje, waar het oude mannetje direct een pot met zoete thee op het terras zet.

dikbuikige snorremans

En er is nog zoooooveel meer te vertellen!

Zoals dat ik erover denk om een briefje op mijn hoofd te plakken waarop staat dat ik géén prostituee ben. Nu ik weer alleen reis word ikdoor de meeste mannen aangezienvoor prostituee. Vandaag ook weer. De buschauffeur was zo aardig voor me en hij hielp me zo goed met alles, dat ik niet verbaasd opkeek toen hij me uitnodigde om bij hem thuis thee te drinken. De gastvriendelijkheid van mensen is enorm groot en inmiddels ben ik erachter dat zelfs de stoerste man altijd samenwoont en afhankelijk is van moeders/de vrouw.

We hadden de hele nacht in de bus doorgebracht dus toen we om 5:00uur aankwamen was ik moe. De chauffeur zei dat ik geen hotel hoefde te betalen want ik kon bij hem terecht. Natuurlijk twijfelde ik wel een beetje maar ja, hij zag er zo goedverzorgd uit en was zo vriendelijk!

Dus toen we uiteindelijk ergens terechtkwamen waar ik vanaf de drempel kon zien dat het géén familiehuis was, stapte ik ontsteld weer naar buiten. 'Oh, wil je dan niet?' was zijn reactie. En de dikbuikige snorremans probeerde me alsnog te kussen.

Nope, vriendelijk bedankt maar ik ga terug naar het busstation! oh, nou dat was ook goed. En met dezelfde vriendelijkheid werd ik terugbegeleid alsof er niks gebeurd was.

Op mijn 'je ne suis pas une prostituée!' werd ik onderzoekend aangekeken. Had hij zich dan toch vergist? JAAA!

ik ga weer vaker schrijven! want dit bericht is veeeeel te lang en ik kan me voorstellen als jullie afgehaakt hebben. Snorrie en tot gauw!!

kus Marieke