salaam aleikum! de website wordt steeds niet goed geladen, vanwege de landkaart die deze computer niet kan openen geloof ik. Vandaar dat ik even een test-bericht vooryut stuurde. Ik ben dus in Mauritanie!!! En morgen of overmorgen alweer de grens over naar Senegal, insh Allah. Wat gaat het snel! En wat is het internet traag/ afwezig in dit land! en zoooveel te vertellen, maar ik heb nog maar 10 minuten en dan worden de Pool en ik meegenomen door de Senegalees om bij hem en zijn vrienden te slapen vannacht. Je vraagt je af waar de Mauritaniers zijn in dit verhaal en dat vraag ik mezelf ook af; Mauritaniers zijn hier een zeldzaam begrip geloof ik. Het land zit vol met mensen uit Gambia, Senegal en Mali die 'onderweg' zijn naar het Beloofde Land Europa. Wegens geldgebrek of mislukte grensovergang blijven steken in Mauritanie en hier nu de kost proberen te verdienen om later alsnog de reis te kunnen maken. Toch een beetje wrang om steeds weer te beseffen dat reizen voor ons zo makkelijk gaat. Dat blanken overal met een brede glimlach en drie koppen thee worden ontvangen. Dat wij vandaan komen waar velen alleen maar van kunnen dromen. Dat Holland voor ons heel gewoontjes is en we haast vergeten zijn wat een voorrecht het is om bijvoorbeeld vrijheid van meningsuiting te hebben. Hoewel mensen die beweren dat de islam een gezwel is voor straf eens naar een moslimland zouden moeten komen. Dan piepen ze wel anders. Bla bla bla, Marieke vertel vertel vertel nou gewoon over de grensovergang en wat je eet en wie je ontmoet en hoeveel ezels er op straat lopen!! oke!! Veel ezels. En nog meer geiten. Hier en daar zie je een dromedaris, als je het zand uit je ogen hebt gewreven. We eten vis en rijst en vis en rijst. Volgens mij heb ik alleen nog maar Senegalees eten geproefd (vis en rijst) maar goed, dat lijkt wel erg op het Mauritaans eten (rijst en vis). Zoals jullie weten was ik lichtelijk zenuwachtig om de grens over te steken, met name omdat de ambassade negatief reisadvies geeft. Een paar jaar terug zijn er 4 Franse toeristen vermoord en ook is de Israelische ambassade een keer aangevallen. Daarnaast is de regering overgenomen door het leger en zijn er over 2 maanden nieuwe verkiezingen. Maar van al die dingen merk je hier niks, behalve dat er bijna geen toeristen zijn in Mauritanie. Overal zijn 4x meer hostels en restaurants dan dat er gasten zijn, dus het meeste is gesloten. Daarnaast is het hoogseizoen nu afgelopen dus het is wel drukker geweest een maand terug. Er zijn hier twee seizoenen (ik citeer de Lonely Planet): Oct - March: hot. April - Sept: very hot. Gemiddelde temperatuur overdag 39 graden geloof ik. De grensovergang. In Dakhla (Marokko) ontmoette ik een groep Zuid-Afrikanen die zeiden dat ik wel bij hen in de taxi zou kunnen, dus de volgende ochtend ontmoetten we elkaar en reden in een pick-up naar een 'camping' 5 km buiten de stad. Daar stonden 2 mercedessen klaar om de 8 Zuid-Afrikanen in te vervoeren. Even leek het erop dat vanwege de verzekering ik niet mee zou kunnen en een dag moesten wachten op deze afgelegen, met beton omzoomde camperparkeerplaats in the middle of no-where. Maar geld doet meer dan je denkt en 15minuten later deelde ik de passagiersstoel met een ander meisje en reden we richting de grens. We praatten honderduit want ik was erg benieuwd naar het leven van de blanke Zuid-Afrikanen, die kende ik voorheen alleen uit verhalen. Ze reizen door Afrika en doen vrijwilligersprojecten en praten een erg grappig taaltje. Het was in totaal maar 400 of 500 km maar we hebben er uuuren over gedaan. Overal stonden politie-agenten verschuilen achter de zandduinen en moesten we onze paspoorten laten zien. Er waren bijna geen andere auto's bij de grensovergang maar in plaats van dat het daardoor sneller ging, duurde het 3 lange uren van controle en vragenlijsten. De douane-beambten zaten op hun gemakje aan een tafeltje in de zon en vonden het gezellig om met ons praatjes en grapjes te maken, eentje maakte zelfs een groepsfoto van ons. Tussen de Marokkaanse en Mauritaanse grens is men te beroerd om asfalt neer te leggen dus die 4 km rijd je door de duinen met links en rechts van je tientallen verroeste autowrakken die gewoon gedumpt zijn. Na de grens ging de groep meteen door naar de hoofdstad terwijl ik in de taxi naar de dichtsbijzijnde stad reed: Nouadibou. De chauffeur nodigde me uit bij hem thuis maar ik dàcht het niet. En toen... mijn eerste Mauritaanse stad!! Super!! Morgen meer nieuws, de tijd is om!