hallo!

Bedankt voor al jullie lieve felicitatie-berichtjes!!! superleuk om zoveel mails te hebben bij terugkomst uit de woestijn.

De laatste 4 weken heb ik vooral opgetrokken met een paar Marokkaanse jongens en met één van hen heb ik een trip gemaakt door de bergen naar de woestijn. We reisden van Marrakech naar Zagora, een stadje midden in de dorre droogte. Overal de rode aardkleur, eenrotsachtig landschap, stoffige wegen en Afrikaans-uitziende mensen.

De huizen worden door een rode kleimuur omringd en staan dicht op elkaar.Als je de 'wijk' (kasbah) binnenloopt verdwaal je in de smalle, koele steegjes waar het zonlicht slechts op enkele plekken sterke lichtplekken vormt.

De mensen hierzijnarm en staan erom bekend dat zealles proberen om toeristen geld afhandig te maken.

Dus we zijn altijd watop onze hoede voordat weiets toezeggen. Toen we de stad binnenreden werden we aangeklampt door iemand die ons een woestijntocht aan wilde bieden. We zeiden dat we eerst rond wilden kijken maardezeHassan had ook een goedkoop hotelletje en we konden gratis meerijden met z'n auto. Het hostel bleek inderdaad heel leuk te zijn en wehadden gezellige avonden met muziek en dans en lekker eten.

Maar toenHassan hoorde dat we bij een ander reisbureau hadden geïnformeerd naar woestijntocht-prijzen (detamtam ging nog sneller door het dorp dan onze taxi)werd zijn glimlachwat wrang.

En Tarik vangt dingen op die ik niet kan verstaan en legt me uit wat er achter mijn rug gebeurt. Echt waar, als je meer wilt weten over de termen 'geheime agenda', 'dubieuze intenties', 'pokerface' en 'incongruente communicatie' moet je naar Marokko komen. Toeristen denken vaak dat ze flink afgezet worden omdat ze toerist zijn, maar men behandelt elkaar precies zo. Iedereen noemt elkaar vanaf de eerste ontmoeting 'broer' en 'vriend' maar niemand vertrouwt de ander echt.

Aan Tarik wordt altijd gevraagd hoeveel commissie hij wil hebben voor het feit dat hij mijnaar een hostel heeft gebracht,en dat bedragbetaal ik uiteraard. Tarek weigert dit aan te nemen omdat hij gelijkwaardig met mij wil reizen,om te laten zien dat er ook Marokkanen zijn diegeen misbruik maken van toeristen.

Uiteindelijk zijnwe dan ook niet metHassan de tocht gaan maken.Er waren teveel dingen waarbij we twijfelden aan hun intenties, zoalsdat er eerst gratis drank wordtuitgedeeld en daarna wordt je flink gepusht door je nieuwe 'vrienden' om een hele fles te kopen die15euro kost.

De aardige Berberjongen die onze woestijngids zou zijn had een paar meiden uit het dorp uitgenodigd om gezellig de avond door te brengen. Tarek wist het natuurlijk allang maar ik kwam er pas achter dat ze prostituees waren toen ik 's nachts wakker werd van zijn geschreeuw tegen hen. Hij wilde ze niet naar huis brengen en was boos.

Ik weet niet precies wat er gebeurde maar Tarek is met hem gaan praten en toen stopten ze met ruzieën. We waren er wel ondersteboven van, het was zo naar voor die meiden, vooral omdat één van hen had verteld dat haar zoontje die dag 5 jaar werd.

Er is veel onrechtvaardigheid hier. Zo schrijnend om al die dikbuikige toeristenlangs bedelende kinderen te zien lopen. Hetis zo vernederend om te zien hoe mensen hun hand ophouden terwijl ze hun oudste vodden hebben aangetrokken.Je weet nooit zeker of de bedelaars echt arm zijn.En de manier waarop je benaderd wordt isvaak dwingend, zo zonde om te zien hoe kinderen al leren neer te kijken opwesterlingen, en westerlingen negeren de bedelaars. Zo versterken de verschillen juist.

Anyway, de volgende dag vertrokken we uit het hostel met de smoes dat we een vriend op gingen halen in het Noorden van het land.We konden niet zeggen wat we gehoord hadden 's nachts want je weetnooit wat dan de gevolgen zijn; waarschijnlijk zou men de politie bellen enervoorzorgen dat Tarek in de gevangenis belandt omdat hij met een toerist reist.

En klagen kan je zoiezo niet doen in een hostel of op een tour, want danmoet je achteraf ineensbetalen voor de warme douche, de autorit, de koffie, enz. enz.

Het is echt een apart cultuurtje, ik kan er nog niet de vinger op leggen maar hetlijkt eropdat iedereen elkaar wantrouwt.

Dit klinkt allemaal heel negatief en ik kan er nog uren over schrijven omdat het me zo verbaast, maar er zijn natuurlijk ook heel veel goeie dingen. Het landschap in de bergen en de woestijn is werkelijk adembenemend en de woestijntocht ook; die hebben we uiteindelijk gedaan in Merzouga, Erg Chebbi.

Bij zonsondergang reden we met z'n vieren op de dromedarissen de duinen in, met prachtig uitzicht over het dorpje en de black-dessert.

Na 1,5uur te hebben gewaggeld stopten we bij een tent waar we een tajin aten en de hele avond Berber-muziek maakten onder de blote sterrenhemel bij volle maan. Het was een geweldig begin van mijn 27e levensjaar!

tot snel schrijfs, liefs Marieke

p.s. nee; ik heb nog steeds geen enkele planning gemaakt over de rest van mijn trip... vooralsnog Marokko!