Goede voornemen: vaker m'n blog bijhouden. het werkt erg stimulerend om al jullie leuke reacties te lezen! dank dank dank daarvoor, Nederland voelt dichterbij omdat ik weet dat jullie met me meeleven!

Inmiddels ben ik aardig aan het integreren in het Marokkaanse wereldje. Soms betekent dat de Efteling-achtige Fata Morgana-sfeer, en soms de box van Pandorra.

In Marrakech heb ik een paar jongens leren kennen die ik later in Essaouira weer tegenkwam, met hen trek ik nu al een tijdje op.Langzaamaan begin ik door te krijgen hoe het is om jongere te zijn in Marokko. En dat is niet niks.

De hele cultuur is anders; men werkt veel en hard,met baantjes die komen en gaan. Op je 14e school verlaten is geen uitzondering, en de reden dat je met een stok opje voetzolen wordt geslagen is aannemelijk voor het schoolverlaten.

Studeren is gratis,maar de boeken niet. En hoe kom je aan geld voor eten en onderdak als je studeert? De jongens met wie ik optrek hebben dus niet gestudeerd, ofzezijn gestopt na 2 jaar.

Ze drinken veel koffie op terrasjes en ze hangen de hele dag zo'n beetje in de stad.Zezoeken werk, maar als ik vraag hoe ze daarnaar op zoek zijn zeggen ze lachend: 'ik hoef geen werk te vinden, de baanzal mij wel vinden'.

Na eenuitgebreide koffie kopen we verse vis op de markt. Wezoeken een smoezelig eettentje uit en geven de visaan de man die het ter plekke voor ons roostert boven het vuur. Vervolgens hebben de jongens in een mum van tijd 5 sardientjes naar binnen gewerkt terwijl ik nogmet vette vingers de graatjes uit mijn kies haal vanmijn eerstevis.

Een wijntje bij de vis is niet gewoon als in Nederland; alcohol wordt maar in een paar winkels verkocht en we moeten het overgieten in een spa-fles zodat we niet betrapt worden. Officieel is het niet verboden om alcohol te drinken, maar in geenenkele een bar wordt het zomaar geschonken, tenzijhet een toeristenbaris waar bier wel 3 tot 8 euro kan kosten.

Na de lunch maken we een strandwandeling, drinken nog een koffie op het koudgeworden terras en gaan naar het appartementje dat ze huren iets buiten het centrum.

We spelen een kaartspel of maken muziek en een van de jongens haalt groente en maakt in een mum van tijd een heerlijke tajin, beter dan in het beste restaurant.

De grote aardewerkenschaal wordt in het midden van de tafel gezet,het ronde puntdeksel gaat eraf en ieder neemt een stuk brood in de hand. Gespannen wachten we tot iedereen klaarzit en dan storten we ons op de tajin.

De regels voor tajin-eten zijn als volgt: je scheurt een stukje brood af, neemt die tussen wijs-, middelvinger en duim en sopt ermee in de groente en aardappel. Je mag alleen eten van het gedeelte recht voor je neus en je eet van de rand naar het midden.

Als ik krampachtig probeer een stuk wortel te grijpen waarbij mn hele hand drupt van de saus, zijn de jongens al voldaan achterover aan het leunen en kijken meelevend naar mijn gestuntel met de ondersteunende woorden: 'maybe next tajin you'll be better'.

Vrouwen in Marokko is een ander verhaal; het is vrij moeilijk om in contact te komen metleeftijdgenoten. Eindelijk had ik de meisjes van het hostel gestrikt om wat met me tegaan drinken, lacht Abdul (de eigenaar uit mijn vorige verhaal) me uit; 'ik zie niks dat jullie in overeenkomst hebben. jij bent eenvrije flierefluiter en zij zijn hardwerkende moslima's. Daarnaastdrinken ze geen koffie op een terras, zulke meisjes doen dat niet.'

Toch hebbenwe thee gedronken en namen ze me mee naar hun huis, waar iktwee banken vol giechelende vrouwen aantrof met hoofddoeken om en pyjama-achtige jurken aan. Van grootmoeder tot de kleine kinderen, iedereen verwelkomde me en ik kreeg broodhompen die ik in ranzig warme boter mocht dopen.

De meidenzijn van mijnleeftijd en ze verschillen onderling heel erg; de een heeft altijd een hoofddoek op enis samen met haar vriend een huis aan het bouwen, de ander (haar zusje) draagt nooit een hoofddoek en onderging een metamorfose toen ze uit haar werk kwam:strakke spijkerbroek en naaldhaklaarzen. En een internetvriendje.

Maar ze hebben gemeen dat ze altijd vriendelijk en beleefd zijn, veel lachen en vooral niet opvallend aanwezig zijn. Uitgaan betekent voor hen shoppen en eindeloos door de stad dwalen, zonderergens naar binnen te gaan om op te warmen.

Nu ben ik effe terug in Marrakech, vanaf hier nieuwe plannen maken. Niet echt leuk hier; regen regen en nog eens regen die alles doorweekt en ijskoud is. Wie heeft ooit gezegd dat Marokko een warm land is??

En ik ben nog steeds met de jongens maar dat is niet zonder gevaar. VoorMarokkanen is het verboden om met toeristen op te trekken, tenzij je een officiele gids bent. Gisteren werden we aangehouden door de politie en werd er veel ophef gemaakt.

Ik weet wel dat er voor mij geen probleem is; mij zal de politie niks aandoen. Maar de jongens kunnen de bak in gaan als ze geen geld betalen. Gelukkig hadden we nog 2 euro smeergeld op zak, en zijn de jongens uiterst geslepen in het paaien van politie-agenten door ze bij de arm te pakken, uit elkaar te halen en op fluitstertoon uitleggen dat ze geld zullen geven. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat we in Nederland in een vrij land leven!

Ter geruststelling voor de bezorgden onder ons: de politie zal mij als toerist nooit wat aandoen en ik meng me niet teveel met de jongens; ik wil geen risico's nemen ofzo. Maar goed, leuk is anders natuurlijk.

Dan nuhet goeie bovenstebeste nieuws: gisteren kreeg ik een mail van Aline dat Noor nu ook in Marrakech is. Dus wie kwam ik 's avonds tegen... Noor en Koen: JEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!

Ik ben erg blij om hen te zien!!! zekerweten dat we samen wat gaan ondernemen, de woestijn in ofzo. jullie horen het wel!! kus!